گروهی از کاربران زن در لینکدین، با انتخاب نام کاربری مردانه و انتشار عکسهایی با سبیل مصنوعی، چالشی جدید ایجاد کردهاند تا بررسی کنند آیا الگوریتم این پلتفرم بهطور ناخودآگاه پستهای مردانه را بیشتر نمایش میدهد یا نه.
به گزارش خبرگزاری فرانسه، این کاربران زن ماه نوامبر گزارش دادند پس از آنکه با هویت مردانه در لینکدین ظاهر شدند، دیده شدن و تعاملات آنها در این شبکۀ حرفهای بهطور چشمگیری افزایش یافته است.
پس از آن، موج گستردهای با هشتگ #WearThePants یا «شلوارت رو بپوش» در لینکدین منتشر شد که توجه کاربران و رسانهها را به خود جلب کرد.
برخی از این زنان نامهای خود را مردانه کردند، بهطور مثال «سیمون» به «سایمون»؛ ضمایر خود را به he/him تغییر دادند و حتی از هوش مصنوعی برای بازنویسی پستهای قدیمی استفاده کردند تا لحن مردانه به آنها بدهند.
بعضی هم برای افزودن طنز، عکسهایی با سبیل چسبی در پروفایل خود قرار دادند. هدف اصلی همۀ آنها یک چیز بود: بررسی میزان تعامل و بازدید پستها با هویت مردانه.
نتایج برای بسیاری از این کاربران شگفتانگیز بود؛ میزان دیده شدن پستها بهطور چشمگیری افزایش یافت و به گفتۀ آنها، بخش نظرات که پیشتر کمتحرک بود، ناگهان پر از فعالیت شد.
جو دالتون، کارآفرین و سرمایهگذار اهل لندن، یکی از آنها است. او گزارش داد تنها با تغییر نام، دسترسی پستهایش ۲۴۴ درصد افزایش یافته است.
یک خبرنگار زن در خبرگزاری فرانسه هم با این آزمایش، تجربۀ مشابهی داشت: جهش قابلتوجه بازدیدها با انتخاب یک نام مردانه.
رُزی تیلور، روزنامهنگار بریتانیایی، هم گزارش کرد تنها در یک هفتۀ مرد بودن، بازدیدکنندگان خبرنامهاش ۱۶۱ درصد افزایش یافت و اشتراکهای جدید ۸۶ درصد رشد کرد.
او نوشت: «چه میدانم، شاید اگر از ابتدا الگوریتم فکر میکرد من یک مرد هستم، موفقتر بودم.»
مالین فریتیوفسون، مدیرعامل شرکت سوئدی Daya Ventures، معتقد است این تجربه بازتاب «تفاوتهای جنسیتی» است که زنان حرفهای سالها با آن مواجه بودهاند.
او میگوید: «با تغییر هویت به مرد، زنان میتوانند ببینند چگونه لحن و تصویر مردانه در شبکههای حرفهای بیشتر مورد توجه قرار میگیرد».
این نتایج باعث شد برخی معتقد شوند الگوریتم لینکدین بهطور ناخودآگاه پروفایلهای مردانه را ترجیح میدهد؛ موضوعی که اهمیت شفافیت الگوریتمها و بررسی عدالت دیجیتال را در شبکههای حرفهای مانند لینکدین برجسته کرد و پرسشهای جدیای درباره فرصتهای برابر شغلی و تأثیرات غیرمستقیم فناوریهای هوش مصنوعی بر موفقیت حرفهای افراد مطرح شد.
با این حال، لینکدین این اتهامات را رد کرد. ساکشی جین، از تیم لینکدین، در یک پست وبلاگی گفت که الگوریتمها و سیستمهای هوش مصنوعی این پلتفرم از اطلاعات جنسیت، سن یا نژاد برای تعیین میزان دیده شدن محتوا استفاده نمیکنند.
بهگفتۀ او، تفاوت در بازدیدها به عواملی همچون زمان انتشار، نوع محتوا و شبکۀ فعالیت کاربران مرتبط است.
با وجود این توضیحات، بسیاری از کاربران خواهان شفافیت بیشتر هستند. کارشناسان معتقدند رفتار ناخودآگاه کاربران و سوگیریهای فرهنگی ممکن است باعث تفاوتهای تعامل شود.
پرسش اصلی اما همچنان پابرجاست: در دنیایی که فرصتهای حرفهای تا حد زیادی توسط الگوریتمها مدیریت میشود، چگونه میتوان از عدالت دیجیتال اطمینان حاصل کرد؟
